Power of Metal

Kamilbolt

Nowy kawałek:
https://www.youtube.com/watch?time_continue=103&v=RJek1DFOaMg

Świetne nawiązanie do Allegiance. Póki co najlepszy numer z dotychczasowych. Wydaje się, że może być to dobra płyta, aczkolwiek do nowego wokalu będzie się trzeba trochę przyzwyczaić.

Kamilbolt

Płyta w "księgarniach" Wink

No i co tu dużo mówić, jest chyba najlepiej od czasów "The Premonition". Zajebiście dobra rzecz im wyszła.

Voltan

nie wiem czy nie najlepiej w ogóle
zaskakująco dobrze mi się tego słuchało

jedyny problem jest taki, że te wszystkie patenty są straszliwie ograne Wink

berba

No i niczego nie ujmując Apollo, do głosu Basse mam słabość. Nareszcie śpiewa w zespole na swoim poziomie.

robpal

Fajna płytka, sporo powerowej radochy daje. Dobrze zagrane i wyśpiewane, Basse pokazał wysoki poziom, co do Gusa i Katsonisa nigdy nie było wątpliwości. Do dźwigania żelastwa jak znalazł Very Happy

A że to wszystko już było... nieważne!
Szału u mnie nie zrobiła, chyba po większej ilości obrotów bardziej podoba mi się Lancer, ale będę wracać na pewno w tym roku.

Browaromir · Dołączył: 27 Mar 2014 Posty: 334 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3

Płyta kompletna w tej estetyce myślałem,że będę kręcił nosem po odejściu apollo a tu takie zaskoczenie,nowy wokalista rewelacyjny.

pan_Heathen

Nie wiem jak cała płyta, ale "Hands Of Time " to europerek w wydaniu absolutnie maksymalnie festynowym. Melodyjka ze ślunskich szlagierów z gitarami i dobrym wokalistą.

Olej

Browaromir · Dołączył: 27 Mar 2014 Posty: 334 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3

Dla mnie jest Smile

Z tego co widzę w metallium śpiewał ale ja tego zespołu pobieżnie słuchałem :/

Voltan

w Metallium to on dopiero zaczynał się rozwijać Wink

Może i Basse nie jest jakąś mega gwiazdą, ale przewijał się przez różne projekty, łatwo go było zauważyć. Ja jestem fanem od koncertu Sons Of Seasons (który już niestety nie istnieje) Wink

Last Axeman

Otwieracz najbardziej festynowy, ale w ogóle całość wydaje mi się częściej zapuszczać w europower niż miało to miejsce na pierwszych płytach (ostatnich dwóch prawie nie pamiętam). Z reguły wychodzi to jednak całkiem dobrze i nie jest to festyn nie do zdzierżenia (może poza niektórymi akcjami klawiszmana). Na szczęście gitara na pierwszym planie - Gus riffuje i solówkuje bardzo przyjemnie. Basse też na duży plus. Ale to akurat nie dziwi - Firewind od początku stawia na wokalistów z wysokiej półki. Podsumowując - fajny materiał wyszedł.

Usurper

Fajny materiał, Basse świetnie się wkomponował w zespół, jest tu kilka hiciorów które ciągną ten krążek np. mój ulubiony To live and die by the sword czy We defy. Gdyby jeszcze powrócili do tego ciężaru, który mieli na debiucie... Smile

Last Axeman

A propos ciężaru. Przypominam sobie aktualnie poprzednie płyty i utwierdzam się w tym, co wydawało mi się już przy pierwszym kontakcie z "Immortals". Wcześniej gitara Gusa atakowała ciężej i bardziej intensywnie. I nie chodzi tylko o debiut, ale też o następne bardziej przebojowe płyty jak trójka i czwórka. Wystarczy zapuścić "Forged by Fire" i już na powitanie mamy ciężko brzmiący riff, który wyrywa z kapci. Klawisz jest tylko w tle, a i refreny mają inny charakter. Początkowo były stricto heavy metalowe (jak i gardło Fredericka), później wpadały w bardziej hard rockową przebojowość, a na nowym albumie w kilku utworach (wcześniej były to jedynie przypadki pojedyncze) są chóralne pompatyczne refreny mnie od razu kojarzące się z tzw. europowerem (to samo jest w części motywów melodycznych wygrywanych przez lidera). Klawisze też jakby bardziej doszły do głosu.
Na szczęście nie ma wsi, a nawet jeśli robi się festynowo, to jest to festyn do przyjęcia. Fajny materiał wyszedł, momentami nawet bardzo fajny (np. wałki wymienione przez Usurpera), ale pierwsze cztery lepsze. Nówka z kolei wyraźnie przebija przedostatni "Few Against Many", z którym nie mogę dojść ładu i składu Rolling Eyes

Sanctified

"Live by the Sword" byłby świetny, gdyby nie brak pomysłu na dobry refren. Poza tym, na pierwszy rzut ucha, trochę za mało ciężaru, a za dużo klawiszy i banału, tak w tekstach jak i w melodiach, których i Basse nie ratuje.