Power of Metal

Last Axeman

"Alice" wygrywa za to większym pałerem i niczym nie skrępowaną thrashową mocą Twisted Evil

Alvacast

Obie są świetne, ta kwestia pozostanie nieroztrzygnięta która lepsza, choć pod względem melodii wygrywa debiut.

Last Axeman

"Criteria for a Black Widow" to dla mnie czyste zabójstwo i jak w ostatnich dniach kilkukrotnie sobie ten materiał zapuściłem po dłużej przerwie to o mało nie wyrwało mnie z siedzenia (kontemplowałem głównie w samochodzie podczas powrotu z pracy Wink

) Od razu przypomniały mi się czasy przełomu lat 90-tych i nowego millenium, czyli niedługo po premierze "Criterii", którą Jeff wrócił nie tylko do prawie klasycznego składu Annihilator, ale też do klasycznego thrashowego napierdalania, po eksperymentalnym "Remains". Wtedy Annihilator to byli moi bogowie i jeśli chodzi o thrash, to wielbiłem ich bardziej od Exodus, Anthrax, nawet Testament i Sepultury, a porównywalnie do Metalliki i Slayer. Niestety poziom "Criterii" utrzymali jeszcze tylko na "Carnival Diablos", który jednak lubię już mniej. "Waking the Fury" jest oczywiście jak najbardziej słuchalny, ale to już nie to, następne wiadomo.

pan_Heathen

Last Axeman

Z melodyjnymi ciągotami przecież nie przesadza, poza tym wtedy jeszcze i na kilku następnych płytach wymyślane przez niego melodie były w większości świetne.

pan_Heathen

Nie zrozum mnie zle, mnie melodyjność czy względna lajtowośc Annihilatora nie przeszkadza, a wręcz jest czynnikiem wyrózniającym.

Piszę tylko, że dla mnie nieskrępowana thrashowa moc oznacza Dark Angel czy Demolition Hammer a nie zespoły typu Annihilator Smile

Last Axeman

Spoko, ale Dark Angel i Demolition Hammer to już brutalizatory, więc jeśli wziąć je jako punkt odniesienia to pod względem "niczym nieskrępowanej thrashowej mocy" kasują co najmniej 3/4 ekip obracających się w tym podgatunku Cool

W przypadku Annihilator zgoda - od początku był dość melodyjny, ale gdyby przymknąć ucho na ten aspekt to taki "Alice in Hell" jest czystą, choć różnorodną kosą Twisted Evil

KingOdin

Tak, Alice in Hell to mocny, thrashowy krążek. Melodie, które na nim się znalazły bardzo tam pasują imo.

Ale i tak NN > AIH Smile

KingOdin · Wysłany: Pon 20:42, 11 Mar 2013 Temat postu:

Dokonałem ponownej oceny AiH i NN. Moim zdaniem Never, Neverland to jeszcze bardziej doprecyzowana muzyka niz ta zaproponowana na debiucie. Bardziej dojrzała, będąca na zawsze kwintesencją Annihilatora.

Niemniej właśnie leci Alice In Hell i muszę przyznać, że świetnie słucha się tego albumu.

Last Axeman · Wysłany: Pon 20:44, 11 Mar 2013 Temat postu:

Bo jest kapitalny. Zresztą jeden i drugi Smile

sebastian · Wysłany: Pon 22:15, 11 Mar 2013 Temat postu:

pierwsze trzy płyty annihilatora są świetne, dopiero na "king..." można zauważyć obniżkę formy - album jest mniej spójny, brzmi trochę jak odrzuty z sesji do "set the world..." i "never, neverland". do tej pory zawsze preferowałem dwójkę, ale po kilku latach mi się już trochę przejadła i mocniej doceniłem debiut i hard'n'heavy na trzeciej płytce.

Maania · Wysłany: Wto 18:41, 19 Mar 2013 Temat postu:

Ja najbardziej lubię "Never, Neverland", potem debiut. Niestety już po pierwszym podejściu odrzuciło mnie od "Waking the Fury" ze względu na brzmienie - nie mogę znieść, jak na całej płycie tak sieje piachem Razz

Do tego krążka przyciągnął mnie "Ultra - Motion" i nadal lubię ten kawałek, ale słuchanie całej płyty jest dla mnie średnio wykonalne Smile

KingOdin · Wysłany: Wto 21:21, 19 Mar 2013 Temat postu:

Eeeee Pani, kawałki "Torn", "Striker", "Ritual" czy "Nothing to Me" są bardzo przyjemne. Mi od razu ta płyta siadła, nie miałem z nią żadnych problemów.

sonen · Wysłany: Wto 22:04, 19 Mar 2013 Temat postu:

jak dla mnie: RAZ, DWA, TRZY