Power of Metal

berba

Nie znalazłem, więc dokładam temat.

Last Axeman

Tematu ogólnego w zespołach chyba faktycznie nie było, za to każdy z ostatnich kilku albumów ma swój osobny. Nieistotne.

Pierwsze dwie płyty nagrane w pierwszej połowie lat 80-tych kiedyś słyszałem, ale wielkiego wrażenia na mnie nie zrobiły.
Powrotny, utrzymany w zmienionej estetyce (chóry, klimat itp.) "Comsovision' jak powszechnie wiadomo kapitalny. Następny "Silent Room" nadal bardzo dobry i też utrzymany w nowym stylu, ale już nie zrobił na mnie aż tak dużego wrażenia. Podobnie "The Dominion Gate", gdzie słychać już zapędy w stronę mocniejszego bardziej riffowego grania charakterystycznego dla płyt następnych. I następne podobają mi się bardziej. "Genetic Disorder" to już zepchnięcie chorów na daleki plan i nacisk na riffy, pocinające niczym rasowe US power metale. Bardzo dobry z plusem. "Insurrection" mniej rozwalił. O ile dobrze pamiętam to był u mnie na samym szczycie jeśli chodzi o zestawienie za 2009 rok. Może jedynie trochę mało solówek (w pierwszych dwóch utworach w ogóle), natomiast gitarowy masyw kruszy mury. "The Burden of God" początkowo wydawał mi się sporo słabszy m.in. z uwagi na to, że te masywnie brzmiące gitary tym razem wyprodukowano inaczej, lżej, cofnięto na nieco dalszy plan. Ale z czasem przekonałem się w pełni. Przede wszystkim świetny klimat ma ten album. "The Aftermath" to znów większy ciężar i kolejny co najmniej bardzo dobry album. Nówka "Dead Sun" bez świetnego Amore, ale jak się okazało z równie świetną Magali. Nadal ciężko, ale tym razem wyjątkowo chwytliwie. Do tej pory chwytliwość w muzyce Nightmare nie była na wierzchu, trza było się trochę osłuchać, żeby do człowieka dotarła. Tutaj jest zdecydowanie bardziej bezpośrednia. I fajnie, bo w tej odsłonie panowie się sprawdzili, a materiał przemieliłem już niezliczoną ilość razy.

Jak widać całościowo Nightmare bardzo mi pasi. Nietuzinkowy zespół - dość nietypowy, choć wydawałoby się, że w typowej stylistyce. Grają ten heavy/power rasowo i po swojemu.

Strati

Załapałam się jeszcze na koncert z Jo Amore Smile

berba

Amore kozak, szkoda że odszedł, ja właśnie Nightmare w pierwszej kolejności kojarzyłem z jego wokalami.

Last Axeman

To fakt. Zajebienny był.

Last Axeman

Wzięło mnie ostatnio na "The Dominion Gate". Nigdy nie darzyłem tego materiału specjalną miłością, choć kilka zajebiennych wałków na pewno tam jest. Czy coś się w tym temacie zmieniło? Chyba nie. Nadal lubię "Dominion", bo jest co najmniej dobry - jak każdy album Nightmare po powrocie - ale kilka innych lubię bardziej. Warto podkreślić, że to na tym materiale udało się Francuzom wzmocnić i umasywnić sferę gitarową, nie ograniczając jednak szczególnie roli klawiszy i chórów. Na kolejnych płytach postawili już zdecydowanie na gitarowe uderzenie.

Last Axeman

Nie ma już Magali, ale za sitkiem jest inna białogłowa, niejaka Madie (zarówno od strony wokalnej, jak i wizualnej nie znajduję powodów do narzekań Cool

).

Na 2 października Francuzy zapowiedziały nowy album pt. '"Aeternam".

Do tytułowego utworu wypuścili już teledysk. Mocny, momentami wręcz thrashowy w szybszych partiach, z fajnym, chwytliwym refrenem. Jak dla mnie git. Czekam na nówkę mocno. A o tym, że kobitka sprawdza się w Nightmare na wokalu świadczy poprzedni album. Wprawdzie Madie nie ma tak zdartego gardła jak Magali, ale mimo to - jak pokazuje premierowy wałek - radzi sobie bardzo dobrze.

https://www.youtube.com/watch?v=U1WJDsgRHnc&list=RDU1WJDsgRHnc&index=1

sonen

Jednak Magali to była Magali....

pan_Heathen

z babom to nie chce! rozumiem, ze chcieli kobiete w zespole, ale nie mogli na bas?

zostane przy płytach typu Insurrection i The Aftermath.

Weresso The Infallible

moonfire

Pani jest ładna i niech tak zostanie, bo od śpiewania w metalu są mężczyźni. Będzie tak jak z poprzednią płytą, nie posłucham, bo kawałek promocyjny jest cienki jak dupa węża.

Last Axeman

Pani jest ładna i bardzo dobrze śpiewa. Jej wokal bardzo dobrze wkomponował się w muzykę zespołu. Może i jest przez to nieco bardziej komercyjna, ale przecież kopa i ciężaru zdecydowanie nie brakuje. Nie mam wrażenia dysonansu między wokalem i stroną instrumentalną, tym bardziej, że pani potrafi też agresywniej i zadziorniej zaśpiewać, choć nie ma takiego naturalnego papieru ściernego w głosie jak Magali.

Są na nówce utwory bardzo szybko zapadające w pamięć m.in. za sprawą chwytliwych refrenów (m.in. cała sfilmowana na potrzeby promocji trójka), są też mniej przebojowe, bardziej nawiązujące do czasów z Jo Amore za sitkiem, kiedy chwytliwość wychodziła na jaw dopiero po iluś tam odsłuchach.

Bardzo jestem zadowolony z "Aeternam". Będzie zakup.