Power of Metal

sarcofag

te jego zarty to przyprawiaja mnie o gesia skorke

firesoul

Metal to Wojna - nie ma łatwo. Ale ja tam akurat MDM-u specjalnie nie słyszę chociaż w tym zakresie mam szósty zmysł

Last Axeman

MDM-u w tradycyjnym rozumieniu też raczej tu nie słyszę. Podejrzewam, że Heathen ma na myśli takie podejście do grania oscylujące wokół tej stylistyki, które najbardziej lubi czyli mocny thrash zabarwiony death'owo i nieodżegnujący się od melodii (np. The Scourger) Wink

pan_Heathen

mam na myśli pewną melodyjność riffów.

sarcofag

ten koles reklama jest jakis dziwny, wlasnie mi chyba usunal posta, przysiegam ze go napisalem ale go nie ma, i greebowi tez usunal, to pewnie zemsta za to ze go objechalismy w temacie komputerowym Shocked

pan_Heathen

Przeca to kobieta jest. Fote z cycami niech zapoda albo wypad.

firesoul

Melodyka i owszem aczkolwiek jak dla mnie dość typowo thrashowa, melodeathowymi patentami raczej nie podszyta. Generalnie w przypadku tej płyty nawiązania do innych gatunków pod względem brzmieniowo-kompozycjno-instrumentalnym są zbędne. Thrash i tyle. O wokaliście można dyskutować Smile

Kamilbolt

Nono, muzycznie to całkiem niezły kop. Jednak ten wokal to nie jest coś, co tygrysy lubią najbardziej Rolling Eyes

sarcofag

pan_Heathen

Pięknie sie tego słucha, nieokrzesana dynamika i brak nudy a w szczególności nużących piardowalców. Nie jest to nowatorskie granie, ma swoje wady (zbytnio melodyjne riffy) ale i tak ogromne zaskoczenia na plus.

Last Axeman

Nie są zbyt melodyjne. Są w sam raz.
Bardzo przyjemny, zupełnie nieodkrywczy wypierd akurat do machania banią i koncertowych szaleństw. Energetyczny kopniak. Oryginalność i niebanalne rozwiązania instrumentalno - kompozycyjne nie są mi tu jakoś szczególnie potrzebne.

pan_Heathen

Puść sobie po tym jakis death/thrash sprzed 20 lat i od razu dostrzeżesz, że riffy w Dew-Scented (i w ogromnej większosci dzisiejszych zespołów z tego poletka, np The Scourger ma to samo, tegoroczne Destinity) są wyraźnie bardziej melodyjne i... "weselsze", jakby skażone MDMem, choć całość MDMem nie jest. Potem pozostaje jeszcze kwestia oceny tego faktu, ja akurat oceniam tę tendencję - w takiej muzyce - negatywnie.

Pusc sobie tytułowy z Invocation i posłuchaj pod tym kątem, tzn pod kątem melodyjnosci i wesołosci riffów.

Potem pusc np to: http://www.youtube.com/watch?v=xt8V14PQPfk&feature=related

Roznica jest uderzająca, starziki grają w dużo "powazniejszej" atmosferze, zadnych melodyjek, zadnych wesołosci. To jest bardzo wyrazna tendencja obejmująca cały gatunek.

Last Axeman

Czy ja napisałem, że nie są melodyjne albo, że są równie niemelodyjne jak starocie? Napisałem tylko, że nie są ZBYT melodyjne co oznacza, że dla mnie ich melodyjność leży w granicach spokojnie akceptowalnych i na pewno mi nie przeszkadza. Dziwię się, że Ty masz z nimi problem. Przecież lubisz wkurwiony i uthrashowiony MDM.

The Scourger i Destinity rzeczywiście mocno stawiają na melodyjne choć agresywne riffy, ale to jednak trochę inne granie niż Dew-Scented, który w 95 procentach jest czysto thrash'owy. Chyba, że tu właśnie leży problem... Wink

pan_Heathen

Moj problem jest taki, ze (prawie) nikt juz dzis nie potrafi pisać niemelodyjnych death/thrashowych kawałków Wink

Na szczescie Francuzi się jeszcze bronią.

Lubię też taki umelodyjniony thrash/death, ale to nie to, co lubię najbardziej, więc obok powchwał muszę tez troszkę ponarzekać Wink

pan_Heathen

każdemu, komu podoba się Invocation polecam album "Inwards". To samo, tylko - trudno uwierzyć - jeszcze bardziej. nieco mniej melodii, nieco więcej napierdalania. Trochę przypomina to mój ulubiony zespół takiego nowoczesnego grania - No Return. Piękna jazda od pierwszej minuty!