Power of Metal

Corpseone

Lada dzień premiera pierwszej od lat płyty Kiss. Jak odczucia? Ktoś może już słyszał "wersję przedpremierową" i ma coś do powiedzenia na jej temat? Udało się Stanleyowi i Simmonsowi stworzyć coś na miarę lat siedemdziesiątych, co tak szumnie zapowiadali?

Meltorm

W takich numerach jak Modern Day Deliah czy I'm An Animal (pewnie coś jeste jeszcze ale zapomniałem bo właściwie nawet raz jeszcze nie przesłuchałem) udało się i to mocno mocno. Jednak też słyszałem tam dość szajsowate numery. Zobaczymy.

Est

Kilka naprawdę fajnych typowo kissowych utworów, ale trafiają się też takie kawałki jak "Stand", który jest sileniem się na niepotrzebną nowoczesność. W każdym razie kilka potencjalnych hitów tutaj jest - "Modern Day Deliah", "Never Enough" czy "Yes I Know". Pozostałe są ok, ale bez rewelacji.

Piospy

ostatni kawałek rewelacyjny... jest też kilka takich sobie...

Corpseone

Tak sobie ściągnąłem z ciekawości i powiem szczerze, że płyta mi się podoba:) To chyba najlepsza płyta od lat. Wreszcie płyta została nagrana w stabilnym składzie, a za poszczególne partie instrumentów odpowiadają zapewne członkowie zespołu, a nie sidemani, jak to było np. na Psycho Circus, gdzie perkusje nagrywał ktoś inny, a kredytowano Crissa, albo gitary w większości nagrał Thayer, a kredytowano Frehleya, który raptem zagrał w dwóch kawałkach.

1. Modern Day Delilah - początek przypomina mi trochę kawałek Who Wants To Be Lonely z płyty Asylum. Stanley jest w formie. Jemu najlepiej w tym zespole idzie pisanie niesamowicie chwytliwych kawałków Smile

A co najważniejsze jest w świetnej formie wokalnej. W refrenach jeszcze udziela się pan długi jęzor - Simmons:) Zapewne będzie to żelazny punkt koncertów "Buziaków".

2. Roussian Roulette - Tutaj mamy kawałek śpiewany przez Simmonsa. Wrażenie robi brzmienie jego bulgoczącego bassotoporu:) Nie lubię Simmonsa, uważam go za zadufanego w sobie pazernego na kasę dupka, ale jego wokal i prezencję sceniczną zawsze bardzo ceniłem, a to w sumie jest naistotniejsze. Kawałek ma chwytliwy refren.

3. Never Enough - a tu mamy wesolutki skoczny, idealny na dobrą zabawę kawałek, coś w stylu Christine Sixteen, tyle, że śpiewany przez Paula. Thayer świetnie sprawdza się jako zastępca, wręcz klon Frehleya.

4. Yes I Know (Nobody's Perfect) - Jeżeli słychać głośniej bulgoczącą gitarę bassową, to znaczy, że do głosu znów dochodzi Simmons. Kawałek przeciętny, taki, jakich Kiss miewał na pęczki.

5. Stand - zaczyna się mocnym riffem i solówką Thayera, następnie śpiewają na przemian Stanley i Simmons. Kawałek ten doskonale będzie się sprawdzał na koncertach ze względu na bardzo przebojowy "catchy" refren.

6. Hot And Cold - kawałek Simmonsa, przyjemnie się słucha chrypiącego Chaima:) Choć autor piosenki poraz tysięczny robi z siebie w tekście niewiadomo jakiego ogiera, choć kto jak kto, ale Simmons z racji swoich podbojów ma do tego prawo.

7. All For The Glory - do głosu dochodzi Eric Singer. Pierwsze linijki i zaczynam się zastanawiać, czy to na pewno Singer, czy może Peter Criss? Podobna chrypka. Kawałek bardzo przebojowy. Uwagę przyciąga kapitalna solówka Thayera - moim zdaniem najlepsza na płycie.

8. Danger Us - zaczyna się spokojnie, ale potem wchodzi ciężki riff i wszystko jest na swoim miejscu. Dobry, typowy dla zespołu rock'n'rollowy strzał.

9. I'm An Animal - zaczyna się ciężko i groźnie, i tak pozostaje do końca. Spiewa Gene. Dzięki jego wokalowi utwór brzmi bardzo zwierzęco.

10. When Lightning Strikes - pierwszy kawałek w zespole śpiewany przez Tommy'ego Thayera. Czuć w nim silenie się na charakterystyczne dla Frehleya, nieco niedbałe nosowe śpiewanie.

11. Say Yeah - I mamy ostatni kawałek. Potwierdzenie świetnej formy Paula Stanleya.

Jak zapowiedzieli, tak zrobili. Krązek zalatuje najlepszymi płytami z lat siedemdziesiątych w połączeniu ze współczesnym brzmieniem. Kompozycyjnie jest również bardzo dobrze. Najwięcej dobrej roboty chyba jak zwykle odwalił Stanley. Jedyne co przeszkadza mi troszkę, że nowy gitarzysta - niewątpliwie utalentowany, za bardzo sili się na imitowanie swojego legendarnego poprzednika, ale pewnia taka jest jego rola w zespole, skoro nawet make up ma odziedziczony po Frehleyu.

Piospy

na psycho circus rozpierd*lił mnie kawałek tytułowy - cała płyta zawiodła mnie...
ale - muszę do niej wrócić...

Meltorm

piciu6

w porzo płyta ,choć gdyby wszystkie numery były w stylu otwieracza to eeech , świetnie by było , ale zarazem nie byłoby Kissowo , a tak jest w porzo . green

Lekarstwo na dziś dla wszystkich kapel to nie stracić starych fanów i utrzymać nabytych jakiś czas temu ,bo na zupełnie nowych to ciężko liczyć .Czyli syndrom wszystkich ostatnio wydanych płyt przez tuzów gatunkowych , thrash i prog w szczególności ,zresztą trudno się dziwić Kiss , w końcu to najlepszy marketing w stanach zjednoczonej głupoty .

skullfucker skullfucker · Gość

Ostatni - może i najfajniejszy

kozak

Megagówno na resorach.

Meltorm

Modern Day Deliah i I'm An Animal są genialne.

Corpseone

O tak I'm An Animal jest świetne. Kojarzy mi się trochę z God Of Thunder, może z racji na analogię, iż autorem obu popisowych dla Simmonsa tych groźnych utworów jest Paul Stanley a nie Gene:) Z kawałków śpiewanych przez długojęzykiego świetny jest jeszcze Hot And Cold. Nie mogę się od niego uwolnić. Zastanawia mnie, że na płycie nie ma żadnej ballady, jest hiciarsko i rockowo od początku do końca. Z jednej strony to bardzo dobrze, a z drugiej trochę żal, bo Kiss zawsze słynęli z dobrych catchy ballad.

KingOdin

jest fajnie, ale bez obsrania
szczerze mówiąc wolę tegoroczny album Ace Frehley'a

skullfucker skullfucker · Gość

kozak