Power of Metal

Roggi

1. The Great Escape
2. Rapture
3. One Last Au Revoir
4. The Ghost Walks
5. Thief Of Souls
6. Close Your Eyes
7. Echoes Of The Fall
8. Bed Of Nails
9. What If?
10. Trebuchet
11. Burning Down
12. Catching The Bullet
13. The Tinder Box

Byc moze nie bardzo tu pasuje ta plyta bo to raczej prog rock anizeli progressive metal, ale nie moglem sie powsytrzymac, bo album jest tak cholernie zachwycajaco, kurew.... wspanialy zarowno muzycznie jak i lirycznie.
Z pewnoscia "najciezszy" w dyskografii Areny i zastanawiam sie czy nie najlepszy.

Prog zasysaj Wink

, bo to cos dla Ciebie powinno byc.

piciu6

nie wkwiaj ludzi z rana ,czekam na ten krążek jak napalony nastolatek ,ale na razie nawet pół dżwięku nie słyszałem Cool

Z drugiej strony ,tej muzycznej, od czasu Contagion ciągną ku cięższym brzmieniom więc progmetalowośc nie jest taka bezzasadna ,choć to tylko etykiety,nic więcej.

Voltan

wczoraj słyszałem jeden numer - fajny
dzisiaj posłucham na żywca

piciu6

Olej

piciu6

no właśnie nie mogę kurwa ,praca...

Roggi

Wokalnie ta plyta łapie za serce by za chwile rzucic na glebe, Paul Manzi to genialny wokalista Wink

. Slucham n-ty raz i slabego momentu to tutaj nie slysze.
Absolutny top tego roku.
9,999/10 Cool

piciu6

wziąłem i posłuchałem i stwierdzam ,że 6 lat poszło w piach .Teraz ,po pierwszym słuchnięciu płyta robi wrażenie strasznie kwadratowej i absolutnie pozbawionej elementów Arenowych ( baśniowych ? , gdzieś ostatnio ten argument się pojawił w podobnej stylistyce ,tylko za cholerę nie pamiętam gdzie ..) Poszło to wszystko drogą Pallas ,Galahad ,IQ z podobnym efektem ,czyli lipa .Bo w takich rozwiązaniach brzmieniowych i rytmicznych to jednak rządzi Threshold i Karl Groom ,którzy mają pomysł na riff i linię melodyczną a rerszta z nurtu dociąża brzmienie trochę na siłe i różnie to wychodzi .Taki Mitchell , bardzo czujny gitarowiec ,zagubił na tym albumie wszystkie swoje atuty ,które tak się niosły na chociażby dwóch ostatnich płytach .Uwielbiam ciężkie brzmienia ,ale takie monotonne punktowanie przy prawie maksymalnym wycofaniu Nolana jest po prostu nużące i tyle .Dopiero od Burning Down zacząłem kojarzyć dżwięki z naciskiem na Catching the Bullet ,reszta przeleciała i nie chce mi się na razie do tego wracać , mimo iż Paul dał z siebie maksa .

SwordMaster

Nie jestem tu takim fanem jak Piciu, który tu gorzko zabrzmiał ale początek płyty całkiem dla mnie wporzo, reszta później bo mam zajęcia Laughing

Roggi

SwordMaster

Na znawcę nie będę pozował, bo taki ze mnie znawca, że z dwóch albumów Areny, które w życiu słyszałem (pożyczyłem) zostawiłem sobie jeden - ostatni, czyli teraz przedostatni. Nie obarczony zatem brzemieniem uprzedzeń bądź oczekiwań mogę z czystym sumieniem i śmiało zakomunikować - TO BARDZO DOBRY ALBUM.
Płyta nie cierpi na męczącą przypadłość płyt około-progowych, których cech wymieniać nie będę a wszyscy i tak wiedzą o co chodzi. To konkretny w wyrazie album, bardzo rockowy, z "trendową" produkcją a przy tym myślę, że nie narusza tożsamości zespołu wyrobionej płytami wcześniejszymi i nadal jest to prog, tylko że bardziej strawny. Tu podejrzewam Piciu nie wytrzyma i coś odpowie Wink

. Nie mam nic przeciwko, jestem za a nawet bardziej za. Ja tam się nie znam a płyta mi się bardzo podoba.

Tak to się zatem porobiło, że ten rok stoi u mnie pod znakiem klimatów około-progowych, czy jak tam zwał. No ale jak by nie patrzeć - to bardzo mocny rok w progu - same największe firmy wydały swoje albumy i w większości naprawdę dobre. Oprócz, rzecz jasna Symphony X i DT, ale tych to ja kultu chyba nigdy nie zajarzę.

piciu6

po drugim razie bez zmian , nadal brakuje mi gęstszego klimatu ,który pojawia się w ostatnich dwóch numerach ,reszta płyty jest prosta i surowa , równa jak ostatnie AC/DC a nie tego oczekiwałem od Areny ,nadto gdzie są wgryzające sę w mózg solówki jak w Witch Hunt ,które było drogowskazem w pewnym sensie do tej płyty ? Aż się zastanawiam ,czy aby na pewno mam do czynienia z pełnowartościowym produktem Cool

Roggi

Manzi mistrz Cool

.

Voltan

+1
Mitchell takoż
za to Pointer nie Wink

Roggi

Mozemy spierac sie o muzyke, ale lirycznie i wokalnie ta plyta to majstersztyk.