Power of Metal

Atreju

Debiut nie ma startu do Never, Neverland.

Scald

Wezmę się jeszcze za ten album, może to faktycznie ze mną jest coś nie tak a nie z tym albumem Smile

piciu6

nooo, można by nawet powiedzieć, że z debiutu tylko tytułowy gniecie jadra, a reszta to takie swojaki standardowe, chociaz ze swietnymi solówkami, natomiast na dwójce kazdy wałek to zmiany tempa, riffów naście, kazdy mógłby byc podstawa innego numeru i solówki, to co tutaj wyczynia Waters to jest absolutne mistrzostwo świata, brylanciki, kazda jedna, nawet Mustaine sie posmarkał z zazdrości i chciał Jeffa do Megadeth ściagnąć Cool

Last Axeman

Z tą ilością riffów na dwójce to bym nie przesadzał. Utarło się, że NN to technicznie nie wiadomo co, ale tak naprawdę to jakichś technicznych cudów tu wcale nie ma, kawałki są za to melodyjne, nośne i łatwo zapadają w pamięć. Jedynka to znowu większy nacisk na koszenie, choć z dobrze słyszalnym melodyczno-technicznym zaawansowaniem. Dla mnie już debiut jest dość techniczny, a przy tym mocno napierdalaszczy, dlatego zawarte na nim proporcje odpowiadają mi bardziej.

Tomek/Nevermore

KingOdin

Już jest.

Last Axeman

I jaki jest?

berba

Dobrze jest. Tzn. Standardowy poziom Watersa.

Last Axeman

Czyli jaki? Bo tego, który był na poprzednich płytach standardowym w sensie pozytywnym był nie nazwał. Takowy, czytaj: standardowo wysoki, był na pierwszych kilku albumach, powiedzmy do "Carnival Diablos".

Grają tu chociaż thrasha czy jedynie modern thrashopodobny? Cool

berba

Thrashopodobny newage'owo - paddenowy z lekką nutką geniuszu JW.

Scald

KingOdin

Dokładnie, nawet nie będę próbował zmierzyć się z tym krążkiem po takiej charakterystyce.

progmetall

Dla samych solówk posłucham.

Alvacast

Jeszcze z 10 postów krytycznych i dyskusja jak zawsze zatoczy koło wracając do kwestii dominacji NN nad AIH...
Tyle będzie na temat nowej płyty hehe

Burzum666

Płyta nijaka, ale to bardzo złe, ani bardzo dobre, ot może sobie być na jeden, dwa odsłuchy. Druga zaś płyta, to prawie wszytko jak leci to o wiele gorsze wersje. Na plus utwory z STWOF. Zdecydowanie słucha się ich lepiej niż z pedalonym, sepleniącym Randallem.