Power of Metal

Alvacast

Dziwi mnie trochę brak dyskusji na temat tej płyty, która niewątpliwie znajdzie się w ścisłej czołówce tego roku. Rozumiem, że Est tego nie słucha, ale reszta? Very Happy

No ale by docenić potęgę nowego materiału trzeba prześledzić całą ewolucję stylistyczną kapeli od samego początku, a to przekracza granice cierpliwości i pojmowania niektórych.

Exclamation

Świetny album Exclamation

Est

Atreju

Weresso The Infallible

Hmmmm...

No dobra, to tak - przy pierwszych odsłuchach zauważyłem kilka minusów - ot choćby to, że najlepsze kawałki wydawały mi się za krótkie, a takiemu na przykład Hermitage możnaby spokojnie uwalić ostatnie 1-2 minuty, ale trochę mi się to zmienia (np. Hermitage coraz bardziej do mnie przemawia), chociaż fakt, że takie np. Stand Your Ground urywa się zdecydowanie za szybko. I trochę się przy pierwszym odsłuchu wkurzyłem na The Calling, bo fajnie by było jakby w to miejsce wsadzili jakąs torpedę, no ale nic to - niech będzie i klimatyczny przerywnik Smile

Brzmienie faktycznie mocarne, fajnie, że im tak dobrze wyszło. Porównywać z poprzednikiem mi ciężko, powiem tak - brakuje mi tutaj kawałka, który rozwaliłby mnie tak jak np. Abattoir de la Mort. Całościowo w sumie chyba też troszkę wyżej Playground, który za to wymagał u mnie kilku przesłuchań, żeby się naprawdę wkręcić, Mysterium weszło mi jakoś szybciej. Za to ostatnio wróciłem do Voyagera i chyba jednak postawię go wyżej niż dwie ostatnie - ma fenomenalny klimat, zdecydowanie najbardziej spójny album z tych po powrocie i wydaje mi się, że Mark bardzo dobrze czuł się w takiej epickiej stylistyce. Z drugiej strony taki powrót do krótszych, bardziej "oldschoolowych" albumów też jak najbardziej ma sens.

Także generalnie - jak zawsze jest świetnie, ale chyba miałem trochę za duże oczekiwania, bo jednak poprzednie były imo trochę lepsze. No ale tak to już jest, że jeden album musi być gorszy, żeby inne były lepsze Wink

Generalnie to w skali Manillowej takie 8,5/10, w skali ogólnomuzycznej daję dziewiątkę - kolejny świetny album Manilli.

Atreju

No właśnie da się zauważyć to, o czym wspomniałeś. Kilka wcześniejszych albumów było mocno pokombinowanych, flirtujących niemal z progresją, by wspomnieć chociażby "Gates of Fire" czy wcześniejszy "Spiral castle" (chociaż ten miał również nieziemski klimat). "Voyager" był takim niby pomostem. Płyta bardzo epicka, numery mocno rozbudowane i długie, ale już inny klimat, klimat starej Manilli (może dlatego, że Shelton zrobił go całkowicie sam, po swojemu i zaśpiewał sam). "Playground..." to powrót do korzeni, który trwa także na "Mysterium". No ale na ostatniej kilka nowości również się pojawiło. "Stand your ground" to spore zaskoczenie, bo numer trochę thrashujący, no i lekko zaskakuje również "Only the brave" swoją "wesołością". Cieszy zatem, że Shelton nie stoi w miejscu i mimo tego, że płyty utrzymane w podobnym klimacie i stylu, to za każdym razem dodają coś nowego. Dlatego na każdą kolejną płytę czeka się z niecierpliwością, bo zawsze coś ciekawego się wydarzy. Z ostatniej trójki:

1. Playground of the damned
2. Mysterium
3. Voyager

Arjozof

Szkoda Atreju,że ostatnio odpłynąłeś i promujesz spedalenie.
Jednak za wielbienie Manilli ciągle masz HAIL i może przeżyjesz kiedy horda wyruszy z Ziemi Żelaza by topory zbroczyć krwią ścierw pozerskich.

Atreju

Nie wiem co masz na myśli pisząc, że odpłynąłem. Jeśli to, że podoba mi się "The Lord Of Steel", to powiedziałbym raczej, że to Ty odpłynąłeś, skoro tego świetnego albumu nie lubisz. Nie można jednocześnie wielbić ManOwaR i wyzywać ich od gejów, bo to pachnie pozerstwem, z którym tak walczysz, albo true metalem sezonowym. Albo się ManOwaR wielbi za całokształt, albo się za całokształt nienawidzi. Nie można być trochę true i trochę nie-true. Droga jest tylko jedna. Temat mojego "odpłynięcia" pojawił się przy okazji nowej płyty Majesty zdaje się, ale to dla mnie niepojęte, bo nawet nie słyszałem tej płyty, a szczerze powiedziawszy to jebie mnie Majesty, więc to chyba jakaś fatalna pomyłka.
Ja kroczę ciągle tą samą drogą, właściwą, którą wybrałem lata temu i nigdy z niej nie zboczyłem choćby na łokieć.

Arjozof

Jesteś tru metalem czy nie?
Tru metal nie może walić lasek bo ten czyn jest zarezerwowany tylko dla hordy z MANOWAR,a że gejami nie jesteśmy to jebiemy kozy i owce jako zwierzęta podległe nadludziom, czyli TRU METALOM.
Czaisz czy wolisz zginąć?

Tristan

Co kurwa? o.O

Manowar to metalowe disco polo. Tylko Hunter i Finntroll! Razz

Aeternus

Finntroll to diso polo. Kiedyś był strawny.

Tristan

Żartuję ; ) Manowar oczywiście lubię, zwłaszcza ich trzy pierwsze albumy. Finntroll'a słuchają moi znajomi i prawdę mówiąc, nie rozumiem tej fascynacji. Podobno jak zastanawia mnie fascynacja takimi kapelami jak Korpiklaani czy Hammerfall.

Alvacast

Przerasta was pisanie o Manilli i docenienie kunsztu ich ostatniego krążka?

Tristan

Takh!

Arjozof · Wysłany: Pią 14:21, 01 Mar 2013 Temat postu:

piciu6 · Wysłany: Pią 14:29, 01 Mar 2013 Temat postu:

To nawet nie jest zabawne, twój czas tutaj się kończy.