Power of Metal

Last Axeman

[link widoczny dla zalogowanych]

Do rzeczy piszą.

Agnieszka

Boże, wrzuciłeś wywiad Łukasza... Very Happy

Sama sie zastanawiałam, czy tego tu nie wrzucić, bo mi wysyłał, ale uznałam, że nie. Wyręczyłeś mnie więc Very Happy

Agnieszka

Podbijam. Właśnie przesłuchałam tę płytę. No i szczerze to jestem zawiedziona, gdyż album w moim odczuciu jest marny. Nie pokazuje niczego nowego, jest ciężki, toporny, duszny, ale tylko w negatywnych znaczeniach tych słów. Męczy mnie wieczny growl Holmesa bez cienia jakiegoś melodyjnego, czystego wokalu. No nie wzięło mnie w ogóle i nie sądze, by po kolejnych odsłuchach było lepiej.

FrutkQ

Agnieszka

Napisałam, że to nie są epitety pochlebne Razz

Chyba, że u Ciebie one odnajdują inny wydźwięk. Dla mnie przyswajalny ciężki i toporny może być tylko dobry black metal. I mimo, że wiem, na czym opiera się doom i najczęściej właśnie tak brzmieniowo prezentują się płyty z tego gatunku, to jednak zestwiając Medusę z The Plague Within widzę spory przeskok. W dół.

Tomek/Nevermore

Agnieszka

Last Axeman

Album jest bardzo dobry i tak jak pisałem wcześniej najbliższy temu co tworzyli na początku lat 90-tych. Jednocześnie nie można tego nazwać kopiowaniem "Gothic" czy "Shades of God", bo mimo punktów wspólnych i obecności charakterystycznych elementów/melodii, odnoszę wrażenie, że klimat jest trochę inny i riffy skonstruowane nieco inaczej. Dominują ryki, które zawsze wg mnie wychodziły Nickowi przednio, więc nie narzekam. Ale i czysty wokal się pojawia. W tytułowym utworze nawet dominuje (świetny kawałek). Czy materiał jest toporny? Kwestia punktu widzenia. Jeśli dla kogoś cały wyryczany nurt doom/death spopularyzowany w UK jest toporny, to i "Medusa" taka będzie. Fakt faktem, że przyspieszeń tu jak na lekarstwo, prawie non stop mamy kroczący ciężar (wyjątek np. "Blood and Chaos"), ale panowie skutecznie urozmaicają ten monolit. Na "Pladze" jeszcze zapuszczali się czasem w rejony nowsze/późniejsze w swojej twórczości, w ogóle mimo że sznyt miała death/doomowy to jednocześnie zakres stylistyczny szerszy niż "Medusa". Dla jednego to dobrze, dla innego nie.

Agnieszka

Tak. Aczkolwiek co do death - ta muzyka, pomimo praktycznie nonstopowego ryku, ma bardziej dynamiczne kompozycje i słucha się tego lżej. Mi. Cały czas mówię o sobie, żeby nie było. Ja za doomem nigdy nie przepadałam, jednak pojedyncze płyty/utwory Paradise Lost pokazały mi, że może jednak nie jest to takie totalnie nie dla mnie. Dlatego po ostatniej naprawde dobrej płycie oczekiwania miałam wyżej ulokowane, a to, co ostatecznie dostałam, sprowadziło je do parteru. Może dlatego ta - jak to mówisz - Plaga, podeszła mi bardziej. Właśnie ze względu na sięganie po te późniejsze nurty swojej twórczości, posiłkowanie się czymś świeższym. No ja nie lubię monotonii w tym stylu. Nie spełnia to moich wymagań.
Aczkolwiek jak nie wrócę taka bardzo zryta z pracy to posłucham dziś jeszcze raz na spokojnie. Spróbuję wyłapać coś ciekawego. A jak nie wyłapię dziś, to znaczy, że nic tam dla mnie nie ma i kwestię mojej 'przyjaźni' z tą płytą będe mogła uznać za zakończoną Razz

progmetall

Mam jedną płytę "Gothic", wieki ich nie słuchałem

Tomek/Nevermore

no to się porobiło Smile

Tomek/Nevermore

no to się porobiło Smile

Agnieszka

FrutkQ

Zachęcony wpisem Axe w końcu przesłuchałem.
Płyta nie jest zła, lepsze kawałki - jak Blood Of Chaos czy Shrines - pojawiają się w drugiej części. Tam też jest więcej czystych wokali. Gdzieś chyba powyżej było, że growl Holmesa jest jednowymiarowy i zgadzam się z tym. Nudny charkot i tyle...
Całość niestety przeciętna, utwierdzając mnie w przekonaniu, że zespół od czasów Believe In Nothing (nie liczę depeszowego syfu Host) gra piach.

savafat

Wg mnie płyta na bardzo dobrym poziomie. Podobnie jak poprzednia bardzo składna. Riffy toczą się wybornie. Walce ładne - perełką jest "Until The Grave".