Power of Metal

piciu6

ja bym z nowego zrobił epkę dla siebie i byłaby wtedy zabójcza Cool

Tomek/Nevermore

firesoul

na razie widziałem tylko teledysk do Silhouettes, piosenka ogólnie dupy mi nie urwała ale ten breakdown na tle grzybka atomowego to zestawienie równie piękne i niezawodne jak golonka z zimnym piwkiem!

piciu6

zostawiłbym 4 wałki z ostatnim i clipowym na czele, wywaliłbym 2 pierwsze na pewno, nie trafia do mnie taki nakurw na pełnej prędkości bez cienia riffu, którego mógłbym się chwycić .

Last Axeman

Powalony nie zostałem, ale nuta na pewno zawodowa. Trudno zarzucić panom jakąś szczególną wtórność czy nadmierne pożyczanie od wielkich. Jest agresywnie i z sensem. Ostatni kawałek oczywiście wyróżnia się najbardziej, szybkie też fajnie obijają. Problem mam z tym tylko taki, że zbyt często odnoszę wrażenie, że jednak czegoś brakuje, co przeszkadza mi w czerpaniu ze słuchania odpowiednio dużej radochy.
W sumie analogiczna sytuacja jak z nowym Havokiem, który "obiektywnie" też jest bardzo ciekawy i pomysłowy (chyba nawet bardziej niż Warbringer), ale też nie do końca jest w stanie mnie porwać. Obie to na pewno dobre płyty, póki co Overkillowi jednak nie zagrażają. Jeśli natomiast trzymać się tylko nowości ze strony młodszych thrashowych bandów, to chyba dwójka Power Trip siadła mi najbardziej.

piciu6

Last Axeman

Nie lubię punka Razz

Wszystkiego ostatnio zmuszony jestem słuchać szczątkowo, fragmentarycznie, a Power Trip jest chyba łatwiejszy do ogarnięcia.

Tomek/Nevermore

Last Axeman

Body Count ten od Ice'a T?

Tomek/Nevermore

Tak... ale ja wolę mówić - ten od Juana Garcii (jest w BC na wiośle od poprzedniego - też udanego albumu) - bardzo fajna płyta ten cały "Bloodlust", taka okołothrashowa, bardzo METALOWA

ale Warbringer na dziś dla mnie nr 1 w thrashu za 2017 rok... i gdyby grali w innym terminie (niż 15 kwietnia) to pewnie wybrałbym się zobaczyć ich w akcji do Berlina

progmetall

buhaj

POsłuchałem i przychylam się do zdań twierdzacych, ze to bardzo dobry album. Nie wybitny, nie odkrywczy ale własnie bardzo dobry. Riffy chłostają a solóweczki dodaja niezbędnej (dla mnie) melodii. Mocna pozycja

Edit: koncówka płyty (ostatnie utwory) przypomina mi w klimacie Taunted

Tomek/Nevermore

Last Axeman

W ostatnich dniach poleciał znów kilka razy, ponieważ po lekturze recenzji w najnowszym HMP chciałem sprawdzić prawdziwość rzekomych podobieństw do Children of Bodom oraz przejścia na MDM-owe terytoria zmieszane z groove, które wyłuszczył autor. Poprzednio tego nie dostrzegłem, nie dostrzegłem i teraz. Dla mnie to thrash, w większości szybki i dość brutalny (wiadomo poza ostatnim kolosem). Materiał na pewno może się podobać. Może nawet nieznacznie podniósłbym ocenę "Woe to the Vanquished" - z dobrej na dobrą z plusem.