Power of Metal

ghostopera

jeśli mam być szczery, to niesłuchałem nowego Edguy, wcześniejsze płyty mnie się bardziej podobają, nie podoba mi się styl który teraz obrali Confused

DaNail

Skoro nie słuchałeś to skąd wiesz że Ci się nie podoba?

Widocznie masz tak jak ja z Justinem Timberlakiem Wink

metalofil

W nowym, mniej powerowym a bardziej hard n' heavy obliczu grupy cenię przede wszystkim dystans do szeroko rozumianego metalu i różnego rodzaju "otoczek" z nim związanych. Wcześniej podobną "kabaretowość" (w pozytywnym tego słowa znaczeniu) prezentowały chyba tylko Gamma Ray (zwłaszcza na pierwszych dwóch płytach) i Heaven's Gate.

Inna sprawa - grając neopower Edguy był tylko jedną z wielu kapel z okołokiske'owym wokalem (i było to zdecydowanie za mało, żebym w ogóle zainteresował się tym zespołem). Przesunięcie środka ciężkowści w stronę hard n' heavy (przede wszystkim jeśli chodzi o mocniejszy i bardziej wyrazisty śpiew Sammeta, bądź co bądź porządnego wokalisty) przy jednoczesnym zachowaniu pewnych cech powerowego grania sprawiło, że o Edguyu w końcu można było powiedzieć, że ma jakiś styl. Ta płyta go krystalizuje, po zasygnalizowaniu nowego kierunku na Hellfire Club i eksperymentowaniu z nim na Rocket Ride.

Jak dla mnie - mocna siódemka w skali dziesięciopunktowej (RR zasłużył na 7,5; HC chyba również na 7).

Est

Co prawda to nic z Tinnitus Sanctus, ale koleś śpiewa dwa kawałki Edguy i po prostu niszczy (pozytywnie oczywiście):
http://www.youtube.com/watch?v=SH7LZPtIKoY
http://www.youtube.com/watch?v=qSmV2AroAsE

Last Axeman

Przez jednych uwielbiani, przez innych szyderczo wyśmiewani i nazywani kinder metalowcami. Bez względu na to co się o nich myśli to trzeba im przyznać, że pomysł na swoją muzykę mają i na pewno zostali zauważeni. Najbardziej cenię sobie "Mandrake" i "Hellfire Club" choć problemu nie mam także z wcześniejszymi albumami (m.in. "Vain Glory Opera"). Właściwie był to jeden z ciekawszych zespołów jeśli chodzi o tak zwany europower. Był bo ostatnimi czasy panowie uderzyli w nieco inną nutę.

LordAlvar

I w tej nieco innej nucie radzą sobie równie dobrze.

DaNail

Radzą sobie ale nie takiego Edguy'a polubiłem. Ostatniej płyty słuchałem najrzadziej. Apogeum chwytliwości osiagnęli na Hellfire Club i to wydawnictwo stawiam najwyżej. Teraz bardziej hardrokują niż metalują. Ale może to tylko przejściowe zamiłowanie u Sammeta... Oby.

SwordMaster

pan_Heathen

Vain Glory Opera - 6,5/10 za duzo nijakiego europowerku
Theater Of Salvation - 7,5/10 kilka niesamowitych hitów, europowerki tak nie wkurzają
Savage Poetry 2000 8/10 znów świetne melodic-metalowe hity i ballada Roses To Noone
Mandrake - 9/10 szczyt możliwości zespołu - epickie majstersztyki, jak i krótsze przeboje
Hellfire Club - 7/10 generalnie nudy, nieudana kopia Mandrake, 3-4 fajne numery
Rocket Ride - 8/10 trzecie już oblicze zespołu, dużo udanych kompozycji i jeszcze bardziej udany odsiew fanów euro power z czasów vain glory opera
Tinnitus Sanctus 6/10 przedobrzyli. nuuuudy.

SwordMaster

Last Axeman

pan_Heathen

wyższy poziom to na pewno nie, nie ma tam nic na poziomie "Tears of A Mandrake", "Pharaoh" czy "Wash Away The Poison". generalnie nudy (przez nieudane długie kawałki), ale jakiś tam poziom jest, a te 4 numery wyciągają całość w górę. Na tyle to dobre, żebym miał to na półce.

Last Axeman

Nie podzielam twojej opinii. Naprawdę długi jest tylko "The Piper Never Dies", zresztą wg mnie znakomity i wcale nie gorszy od "Faraona".

LordAlvar

pan_Heathen