Power of Metal

Last Axeman

Zespół braci Drover (m.in. Megadeth) jest w sumie mało znany, a ja dopiero poznaje jego twórczość więc zacznę od końca czyli od albumu nagranego z udziałem świetnego, norweskiego wokalisty Pagan's Mind - Nilsa K. Rue. Później najwyżej temat się rozszerzy (jeżeli będzie zainteresowanie).

"The Parallel Otherworld" to wysokooktanowa mieszkanka power metalu, thrash'u i przewijających się gdzieniegdzie elementów prog metalu. Ten ostatni pojawia się nie bez przyczyny. W końcu Nils na co dzień zdziera gardło w progowym Pagan's Mind i atmosfera charakterystyczna dla muzyki Norwegów czasem wyraźnie dochodzi do głosu. Najmocniej słychać to w otwierającym album, ponad 11 - minutowym utworze tytułowym. Wyszło znakomicie. Kawałek oprócz progresywnych barw, oferuje także zwyczajowe mięsiste riffowanie, podchodzące pod thrash. Pozostałe kompozycje bliższe są już typowemu power/thrash'owi choć w zasadzie nad wszystkimi, w mniejszym bądź większym stopniu, unosi się ten specyficzny, lekko kosmiczny klimat. Nils wykonuje tu jak zwykle znakomitą robotę mimo że jego popisy nie są tak "nagłośnione" jak w macierzystym zespole. Instrumentalnie materiał utrzymany jest na wysokim poziomie. Ujmują przede wszystkim gęste i cięte partie gitar, stanowiące ozdobę tej muzyki. Dominują średnie tempa, czasem tylko podkręcane do szybszego koszenia. Jest moc, jest klimat, są melodie, dalekie jednak od taniej przebojowości. Na koniec panowie serwują cover Mercyful Fate "The Oath". Niełatwo poradzić sobie z tak kultowymi wałkami, ale kanadyjsko - norweskiej formacji się to udało. Rue zaśpiewał go w dodatku prawie równie dobrze, a przede wszystkim bardzo podobnie do Króla Diamenta.
Materiał poznałem przed tygodniem i od tego czasu regularnie kręci się w moim odtwarzaczu. Wyborna rzecz. Teraz czas na starsze albumy, a wszystkich Kanadyjczycy spłodzili łącznie 7.

Na zachętę:

http://www.youtube.com/watch?v=gH6mIi5tJdU

http://www.youtube.com/watch?v=7iKRMjYE3YM&feature=related

Znają? Lubią? Bardzo lubią? Trawią? Nienawidzą?

pan_Heathen

Niszowy zespół, zbyt wyrafinowany dla miłośników prymitywnego niemieckpodobnego heavy/poweru, za mało wyrafinowany dla miłośników technicznego grania. Za mocny na power, za słaby na thrash. No i oprócz ostatniego albumu nigdy nie miał wyróżniającego się wokalisty.

Głownymi postaciami w zespole i głównym powodem, dla którego warto się z nim zapoznać, są bracia Drover, gitarzysta i perkusista. Nawet gołym, nieszkolonym uchem słychać, że mają nieprzeciętne umiejętności, jak na ten typ muzyki, grają z jakąś taką rzucającą się w uszy, atrakcyjną prezyzją. Glenn (gitarzysta) niestety wycofał się już z grania muzyki, Shaun nadal bębni w Megadeth.

Zespół w swojej karierze nie przebył jakiejś wielkiej artystycznej drogi, ale na pewno ewoluował. Zaczynał od dośc surowego, acz atrakcyjnego i dość mocnego US poweru, stopniowo dodając do swojej muzyki ciężaru i thrashowej dynamiki, z kulminacją na Coma Nation i Apostles Of Defiance.

"The Parallel Otherworld" z założenia miał być albumem pożegnalnym, przentem dla fanów i najbardziej wyrafinowanym, wręcz progresywnowowywującym albumem zespołu, z udziałem ciekawych gości. Gdy słuchałem tego w momemcie ukazania się - czułem lekki zawód, brakowało mi mocy i dynamiki, za które lubiłem ten zespoł. PO latach jednak nauczyłem się doceniać ten krą.. tę płytę. Każde wcielenie zespołu miało swój urok i znacznie, ZNACZNIE, ZNACZNIE bardziej wolę taki power niz te europejskie ciężko-pioseknowe wcielenie w rodzaju Messiah's Kiss , Lion's Share czy Astral Doorsz.

Kirk

Last Axeman

Astral Doors i Lion's Share nie mieszałbym do tego bo to jednak heavy, które z powerem, czy to US czy euro, nie ma nic wspólnego.

Co do wokalistów w Eidolon - w całości poznałem jeszcze tylko "Coma Nation" i właśnie partie wokalisty zaniżają nieco moją ocenę tego bardzo dobrego materiału. Nie jest to oczywiście żadna tragedia, da się słuchać bez większych przeszkód, ale zbyt często odnoszę wrażenie, że muzyka Eidolon mogłaby wiele zyskać dzięki zatrudnieniu porządnego wokalisty. Śpiewającemu na "Coma Nation" Mulock'owi brak iskry bożej. Spisuje się poprawnie, ale nic ponadto. W dodatku jego partie, z założenia mające być chyba jakąś pochodną Geoff'a Tate'a, są zbyt łagodne i nie mają siły przebicia przez deszcz ołowianych riffów serwowanych przez Glenn'a. Myślę jednak, że czysty i dość wysoki śpiew, jaki prezentuje Pat, sprawdziłby się w takiej stylistyce, gdyby kolega dysponował ciekawszą barwą. Niestety pod tym względem jest średnio...Nils K. Rue również śpiewa przecież czysto, wykorzystując na ogół wysokie rejestry, ale czyni to klasowo. Jego partie świetnie zazębiają się z power/thrash'owym podkładem.

pan_Heathen

Greebo

No właśnie. Bardzo ładne słowotwórstwo.

KingOdin

Najbardziej lubię Coma Nation i Hallowed Apparition

Last Axeman

Dobra przenoszę do działu "zespoły" Wink

Last Axeman

Brzmienie "Coma Nation" jest bezlitosne. Zresztą same kompozycje również agresywne i mocno podszyte thrashem choć stosunkowo rzadko tak pędzące jak ma to miejsce w przypadku utworu tytułowego. Glenn Drover nie bierze jednak jeńców, bez względu na to w jakim tempie utrzymany jest dany kawałek. Dorzucić zadziorniejszego wokalistę i mogliby spokojnie stawać w szranki z dowolnym czysto thrash'owym kamandem Twisted Evil

KingOdin

brzmienie Coma Nation powala

jest motorycznie, soczyście i z głową wszystko zagrane Smile

posłuchaj Hallowed Apparition, podejdzie Tobie

Last Axeman

Na razie montuję "Nightmare World". Wypaśny materiał Exclamation

Luty nie brakuje, a poza tym sporo dobrych melodii i okołoprogresywnego klimatu w spokojnych partiach. Nawet wokale przy drugim obrocie przestały mierzić.
Oczywiście rządzą mocarne, thrash'owe riffy. Ich przenikanie się z przestrzennymi, subtelniejszymi fragmentami tworzy bardzo udaną mieszankę (np. "Dreamscape" czy zawierający chwytliwą linię melodyczną i refren w mocniejszym rozwinięciu - "Lunar Mission").

Last Axeman

Z tym progresywnym klimatem to może trochę przesadziłem. W każdym razie atmosfera kreowana w spokojniejszych fragmentach robi na mnie bardzo pozytywne wrażenie Wink

Tomek/Nevermore

ciekawy band, polecam płyty:
'Nightmare World' i 'Hallowed Apparition' z Brianem Soulardem na wokalu

pan_Heathen

Akurat lepsze są z nim "Coma Nation" i "Apostles Of Defiance" gdzie odnaleźli swój ołowiany styl.

Last Axeman