Power of Metal

piciu6

Prawdę mówiąc myślałem o tym i jestem skłonny przychylić sie do tej opinii.Zaczynam drugi obrót, jestem zmiażdzony tym longiem, jego fenomenalnym brzmieniem, masa pomysłów, gęstościa zagrywek a przy tym tak czytelnych, taka kombinacja Perfect Strangers i Purpendicular, rewalacja, no i ten pomazany przez ducha Lorda Airey, co on tu odpierdala,niesamowity jest, jeszcze chyba nigdy tak nie dawał czadu i tak róznorodnie, w takim Blood From A Stone leci tak pieknie Manzarkiem, łoo rany, no te bluesowe tąpnięcia sekcji, poezja. Tak , Purple nagrali ciekawszy materiał.

Aplegatt

SwordMaster

piciu6

Meltorm

Tak! Płyta jest kapitalna! Wyborna ale to naprawdę wyborna produkcja. Bardzo ciekawe, dość rozbudowane, klimatyczne, czasem przebojowe, zrobione z dużym pomyślunkiem i smakiem kompozycje. Airey mistrz! Morse jak zawsze rządzi i przypuszczam, że taki Petrucci po tym albumie na nowo zakochał się w swoim guru Wink

Gillan spokojnie daje radę, nie męczy a linie wokalne są ciekawe, choć jakiegoś szału nie ma. Sekcja w Purplach zawsze była najlepsza i tak jest dalej. Właściwie nie ma słabego numeru, równy poziom.
Dla mnie w starciu Now What?! vs 13 wygrywają Purple. Nagrali płytę, która pokazuje jak powinno się grać nowoczesny, dojrzały, klasyczny hard rock. Pokazali, że tych dziadków stać jeszcze na całkiem sporo i daleko im jeszcze do nagrywania tributowych, sentymentalnych, wieńczących karierę albumów Wink

cry of the banshee

Przesłuchałem 3 dostępne na jutubue kawałki i jestem rozczarowany. To już tylko rock, bez hard/heavy.
Takie numery to może nagrywać Sting, Dire Straits albo ZZ Top, ale po Purpuratach spodziewałem się więcej czadu...
A już ten pop na "All The Time in The World" jest nie na moje zakute metalem uszy Wink

Alvacast

Dziady na emeryturę!

piciu6

ależ to jest dosadne, no no. Płyta nadal świetna, metalowcy chowani na mieczykach i dwóch knyfach na krzyż oddalcie się sławić kwadraturę koła, tę samą od 30 lat.

Alvacast

To i ludziska wiedzą bez tych uproszczonych rad zza biurka OFE.
W końcu trzeba sobie powiedzieć dość, Gillan wstydu oszczędź...
Już lepiej sobie zapuścić solidnie wykonany rock.

cry of the banshee

piciu6

Nie nie, to jest obrzydliwa i ze wszech miar szkodliwa dla partii manipulacja jakby powiedział tow. Mao Laughing

. Płyta jest oczywiście bardziej rockowa niz hard w rozumieniu tej grupy, ale to jest doskonały pod względem formy, aranżu, brzmienia, frędzelków, powietrza , braku napiny album. Usiądż wygodnie, weż bronka , albo duży kielich czerwiennego, może być ruda na myszach, pierdalnij w klapy , albo na pokój i daj się ponieść, brzmi F E N O M E N AL N I E . Mimo naturlnych na tym etapie i w tym wieku problemów im się udało nagrać doskonały gitarowo klawiszowy album, odrobina szaleństwa też tam jest, tam jest wszystko to, czego zabrakło Ozzowi i reszcie, oni nie pojechali z koksem, poszli po najmniejszej linii oporu, udanej, trudno żeby było inaczej, ale absolutnie nie satysfakcjonującej dla mła .

Marcin

Nie dałem rady z tą płytą. Lubię DP od kiedy pamiętam, ale od czasu "Abandon" ich płyty wpadają mi jednym uchem i wypadają drugim. A płytka brzmi jakoś miękko, rozlazła jest strasznie, co w zasadzie pasuje do tych nowych hitów. Wink

Alvacast

Nikt nie porównuje nowego BS z nowym DP. Inna moc, inne założone cele.
Rzućmy więc okiem na Rapture Of The Deep, przedostatnie Purple.
Jest orientalny riffik w kawałku tytułowym wpadającym w ucho, jest pełen życia Wrong Man, jest daleka od rozlazłości balladka, Morse umiejętnie oddaje hołd Hendixowi w Dont Let Go.
Kurde, COŚ się dzieje Exclamation

Ok, minęło 8 lat. Ale na nowej płycie nie ma nic. Absolutnie NIC co powodowałoby chęć powrotu do tej muzyki. Taki rock z powodzeniem lepiej grają inni.

cry of the banshee