Power of Metal

Last Axeman

01. No Hope In Sight
02. Terminal
03. An Eternity of Lies
04. Punishment Through Time
05. Beneath Broken Earth
06. Sacrifice the Flame
07. Victim of the Past
08. Flesh From Bone
09. Cry Out
10. Return To the Sun
11. Fear Of Silence (bonus track, exclusive to Deluxe Box format)
12. Never Look Away (bonus track, exclusive to Deluxe Box format)
13. Victim Of The Past (orchestra version) (bonus track)

Nowa płyta zespołu takiego formatu nie może nie mieć swojego osobnego tematu, tym bardziej, że większość internetowych koneserów (zachodnich i wschodnich) bardzo sobie ten premierowy materiał chwali. Dzisiaj postatam sie skonfrontować czy mają rację. Oczekiwań wygrówanych nie mam. Poprzednie trzy płyty były dobre, ale na dłuższą metę nie polubiłem się z nimi tak jakbym chciał, ponieważ wydały mi się zbyt wykalkulowane, a i ze spójnością nie zawsze było dobrze.

buhaj

Niezła płyta. Na dłuższą metę troche za monotonna. Aż prosi sie o ze dwa szybsze kawałki. Ale ogólnie pozytywne wrażenia

mrSin

Czekam aż wreszcie dojedzie do sklepu i będzie można kupić....

robpal

Last Axeman

mrSin

sonen

Ależ przepiękny stu tonowy walec! Kto by się spodziewał!

buhaj

buhaj

mrSin

Last Axeman

buhaj

Nic nie pomyliłem, znam ten zespół od poczatku działalnosci i wiem co sie moge po nim spodziewac. Przesłuchałem album kilka razy i jest niźle ale jednak monotonnie. Mogło byc jeszcze lepiej. Może nastepną razą

Last Axeman

Jeśli tak to tym bardziej jestem zdziwiony. PL kojarzony jest raczej z wolnym, miarowym graniem (pojedyncze szybsze utwory na niemal każdej z płyt nic tu nie zmieniają). To tak jakby zarzucić Slayerowi, że jest za szybki Cool

Ale dobra, twoje zdanie. Według mnie monotonnie nie jest, oczywiście jak na ten rodzaj grania (progowcy mogę mieć inne zdanie Wink

) Nie wyrobiłem sobie jednak jeszcze opinii. Niektóry utwory świetne, inne trochę przelatują bez emocji. To tyle po dwóch w miarę uważnych odsłuchach.

ps. Aha bonusowy "Never Look Away" moim zdaniem jeden z najlepszych, więc na miano bonusa nie zasługuje.

S.IX

Słowa odnośnie powrotu do przeszłości, faktycznie nie były rzucone na wiatr.. Powstała płyta mroczna, doomowa (nierzadko zbliżona klimatem do My Dying Bride). Ktoś zarzucił brak szybszych utworów, ale przecież takowe są i jak na ten zespół są naprawdę wyścigowe.
Fani wczesnej twórczość PL pewnie będą usatysfakcjonowani. Moja radość nie jest tak jednoznaczna.. W zasadzie lubię całą twórczość Anglików, ale przyznam, że najbardziej cenię sobie okres od "Draconian Times" w górę (również elektroniczny "Host".. Niezbyt pasuje mi tendencja powrotu do korzeni, ale co zrobić.. Wszystkich nikt nie zadowoli.. Premierowy album jak dla mnie jest cięższy w odbiorze, ale liczę na poprawę gdy posłucham oryginału..

mrSin