Power of Metal

Sanctified

Może i wyobrazić sobie trudno, ale ja z wokalistą klasy Gildenlowa czy Allena chętnie bym posłuchał. Wink

Niemniej przyznam, że "Distance Over Time" nawet z LaBrie'em w obecnej dyspozycji słucha się zaskakująco dobrze. Faktycznie nasłuchali się Dream Theater. green

piciu6

Dynamiczna i intesynwna jest ta płyta dżwiękowo, zagęszczęnie zmian tempa i przejść niejako wymuszone prze krótką ( jak na nich ) średnią długość utworu 6min powoduje, że utwory są bardzo zwarte, mimo paru ekwilibrystycznych wyskoków. Dużo przyjemnych melodii, LaBrie nie wkurwia, brzmienie powala, bardzo nowoczesny progmetal z nurtu piosenkowego wysmyczyli panowie, kojarzy mi się z Rush lat 85 - 89, tylko oczywiście osadzone jest to na zdecydowanie cięższych, heavy metalowych patentach.
Bardzo dobry album nagrali, po poprzednim wydumanym gniocie jestem prawie zachwycony. Tym bardziej, że na tym poletku muzycznym jest gęsto w chuj mowiąc krótko, tylko, że wszystko jest podobne i nudne zwyczajnie, Petrucci z ekipą pokazał kto rozdaje karty przy stole.

Frank

Nie sposób się z kolegą nie zgodzić. Świetne granie. Właśnie bez wydumania, dłużyzn, nadęcia, masy niepotrzebnych dźwięków i Rudessowego jarmarku. Prościej, z większym wykopem, dynamiczniej. LaBreja ma się średnio, ale Manginiemu chyba nie można nic zarzucić, tak jak i reszcie. Co do Rush'owych skojarzeń to mnie dzwonią tutaj nie lata 85-89, ale od "Counterparts" w górę. Najlepsza płyta od czasów "Train of Thought" i "Octavarium".

progmetall

savafat

Może mnie ponosi wyobraźnia, ale pokonanie ich dystansu zajmuje mi dużo czasu Laughing

W osobistym rankingu płyt ostatniej dekady, to przebili "The Astonishing" i "Black Clouds..." Razz

piciu6

Że mnóstwo kapel gra taką muzę, ale nikomu tak dobrze nie wyszedł balans kosmicznej techniki, piosenkowej wręcz przebojowości i heavy metalowej jazdy,

progmetall

piciu6

progmetall