Power of Metal

Last Axeman

Jestem w trakcie drugiego obrotu...jest nieźle

Stylistycznie żaden tam powrót do thrashowych korzeni, a młócenie do jakiego AD przyzwyczaił na kilku poprzednich płytach. Można od bidy przyjąć, że to thrash, ale nowoczesny, z core'owymi naleciałościami, daleki od dokonań z pierwszych albumów AD. Nie jest to jednak nowoczesność w stylu "High Proof"...

S.IX

czesto slucham tego albumiku i jestem zadowolony.. chodzi mi po glowie pomysl zakupu oryginalu..

Last Axeman

Ja tłukę od wczoraj prawie non stop. Przyjemne bardzo :super:

S.IX

szkoda ze nie ma wiecej jazdy w stylu dwoch pierwszych songow..

Last Axeman

Fakt. Pierwsze dwa niszczą

Gość

ja za każdym przesłuchaniem coraz bardziej sie do niej przekonuje, pierwsze 3 numery zajebiste.

Sebol

IMO najlepsze pierwsze 3 + Meltdown Of Sanctity no i ten Motorhedzik w Blues Beatdown Very Happy

Corpseone

Również jestem pozytywnie zaskoczony. Wypierdy thrashowe (1,2,4,7,10), Blues Beatdown i Swallow The Needle kupiły mnie od razu. Reszta powoli, powoli, ale wszystko na to wskazuje, że też im ulegnę. Najgorszy minus płyty, to okładka Wink

8+

Wiwern

no to ja może sprostuję moje poprzednie wypociny, który mogły niepotrzebnie kogoś wkurzyć.
Jestem raczej miłośnikiem heavy, niż thrashu. Owszem, lubię też thrash, ale nie taki thrash za wszelką cenę, byle by był thrash. Raczej klasyczny, czerpiący ze speed metalu, ew czasami, ale to już naprawdę czasami nowoczesny, ale to musi być naprawdę wciągające na maxa i nie może mnie do siebie zrazić czymkolwiek, bo się zaraz zniechęcam. Taki to niestety pokręcony mam ten "gust", którym się ponoć nie rozmawia, ale w praktyce cały czas się o tym nawija, bo to taka frajda...
Acidzi przykuli moją uwagę dwoma rzeczami, kiedy zacząłem słcuhać metalu:
1) są legendą polskiego metalu, więc lubić nie trzeba, ale poznać wypada
2) (o wiele mocniej zadziałało nawet, niż punkt pierwszy) - pierwsze cztery zajebiaszcze płytki ("Are You (A) Rebel?", "Dirty Money...", "StreapTease" i "Vile Vicious Vision". Urzekło mnie na nich dosłownie wszystko - mnogość pomysłów, klasyczny thrash łączony z rock'and'rollem, punkiem, klasycznym hard rockiem i wszystkim, za czym w pogoni będąc zdarzało mi się czasem na chwilę odstawiać heavy i power metal - szczere i rubaszne teksty, mnóstwo humoru, mnóstwo pozytywnych melodii, żarcików itd... potem przyszły czasy "Infernal Connection" i zmianę można było zauważyć nawet nie wyjmując płyty z pudełka... Chociaż na początku nie było jeszcze tak źle - no bo w końcu na "kurczaczku" były jeszcze echa dawnych czasów "The Joker" i dużo klasycznego (ale patrząc z perspektywy dnia dzisiejszego, a nie 1994 roku) thrash metalu. Na "plastelinkach" podobnie. Na "krówce"... do "krówki" można było się nawet przyzwyczaić i z radością wystrzelić se ludzika z bazooki jeśli tylko wmówimy sobie, że to taka acidowa odskocznia. Przyszły sobie takie "owocki" i co?! I owocki były niby powrotem do przeszłości, ale gdyby tak je NAPRAWDĘ postawić TUŻ obok nawet "Infernala", to aż żal dupę ściska. I co z tego, że gliny zabrały Popkornowi piwo tak bardzo melodyjnie i melancholijnie wręcz, jeśli całościowo, to był taki kosz pełen conajmniej pryskanych owoców (jakimś świnstwem, podobnym do tego, które zamieniło "krówkę" w UFO. Dalej, to już... szkoda gadać. Nie powiem, wbrew temu, że to takie łatwe, że zespół nie ma już po co istnieć. Na koncertach wciąż są zajebiści i zapewne kiedy na tegorocznym Woodstocku wyjdą na scene, to będę się znów cieszył, jak głupi. Sam na nich zresztą zagłosowałem, żeby wygrali tego Złotego Bączka.
Ale co do najnowszej płyty, to ja miałem jednak pewne ciche nadzieje, że Kwasożłopy puszczą do mnie oczko tą płytą, a wyszło, jak zawsze ostatnio. Ja wiem, to moje wymagania były zbyt wygórowane, a nie ich płyta zła. To ja jestem nienormalny, bo mam 20 lat i nie trawię nowoczesnej muzy robionej przez 40latków. To się chyba progeria nazywa, tak słyszałem. Ale cóż poradzić...

Wiwern

sprostowanie do sprostowania - z tymi wadami "owocówki", to przesadziłem. Jakoś sam nie moge zrozumieć, czemu płytami nie podeszła tak bardzo, jak pierwsze cztery - może dla tego, że była robiona tak bardzo "na siłę" po mój gust (tzn ludzi o podobnym guście do mojego), że aż wyszło trochę nienaturalnie. Nie potrafię tego jakoś wyjaśnić innymi słowami...
i jeszcze jedno - kolejność chornologiczna niech Was tylko nie zmyli, że ja niby to wszystko przeżywałem "na żywo", bo i nawet z racji wieku było by to naciągane. Mając sześć lat nie słuchałem jeszcze "Infernala" (przynamniej nie świadomie, bo zasłyszane gdzieniegdzie przypadkowe strzępki tej płyty nawet w wieku 12 lat raczej mnie odstraszały ciężkością). Płyt słuchałem "trochę" później, ale starając się poznać je chronologicznie.

BUBETTO

płyta zła nie jest, ale... to nie jest TO Rolling Eyes

Sebol

tloluwin

dla mnie nowi acidzi są naprawdę fajni- podeszli mi popierwszych dźwiękach- trochę się tego boję bo zwykle takie płyty szybciej przestaje słuchać. Nie wiem skąd ta mania trash, że acidzi to niby tylko trash ? To tak jak by twierdzić że Paradise Lost i Therion powinny grać death bo takie były ich pierwsze płyty. Acid bardziej niż trashowy był jajcarski, ale też nie zawsze i ja akurat lubię urozmaiceia- także acidofilię, którą rówież w nowej płycie słyszę. Verses... ma zarówno elementy trashu jak i nowoczesnego metalu nie ma jedynie tego jaja (chociaż ma luz Smile

co mi osobiście nie przeszkadza bo nie uważam że muszą trzymać się ścisłych konwencji- niech grają jak im pasuje- byle dobrze

Weresso The Infallible