Power of Metal

piciu6

sporo kapel się wtedy złajdaczyło, czyt. przeobraziło, głównie hard & heavy, siła pudli była wtedy okrutna w wymiarze marketingowo - finansowym, to i Tomaszek pomyślał, że dziabnie coś z tortu, słabo wyszło w kazdym aspekcie .

sebastian

ale nawet tester w fabryce klaksonów po dwóch zmianach jest chyba dostrzec różnice poziomów między "cold lake", a takim "the ritual". zresztą nagranym cztery lata później. okres "łajdaczenia" (efektem, którego było kilka świetnych płyt) nadszedł trochę później Smile

tom coś kiedyś mówił w wywiadzie, że zmiana stylistyczna była skutkiem zmian w jego życiu. znalazł sobie pannę, wszystko mu się w życiu układało, nie miał powodu do smutku czy gniewu, więc wyszła mu taka kapa. tom to prawdziwy bluesman. on musi być smutny, żeby nagrywać dobre płyty.

progmetall

Czemu zaraz łajdaczenie,ja tam lubię "Cherry Orchards ","Downtown Hanoi " czy "Juices like Wine ",fajnie bujają.Inna sprawa,że Tomas nie ma głosu do takiego grania.
Po rozpadzie Mercyful Fate,kiedy King założył własny zespół Hank Shermann założył FATE,kapelę,która nie miała nic wspólnego z MF.Zresztą oni nawet metalu nie grali. Wtedy wydawało mi się,że to jest nie do pomyślenia,że się właśnie "złajdaczył".Teraz lubię te płyty FATE (zwłaszcza jedynkę i "A Matter Of Attitude")i mam je na półce.Cold Lake nie mam, ciężko to kupić.

piciu6

Last Axeman

sebastian

w sumie się zgadzam. o "łajdaczeniu" pisałem zawsze w cudzysłowie nawiązując do określenia picia. chyba, że jemu o inne "łajdaczenie" chodziło i po prostu nie zrozumiałem co miał na myśli.
w przypadku celticów, jak pisałem, ta wolta też jest trochę pozorna. to trochę jak z "cult is still alive" darkthrone. niby taka wolta, a jednak przecież to samo. tylko, że "cult" to super płyta, a "cold lake" to nieudany eksperyment biologiczny, który błaga, aby go dobić i tym samym zakończyć jego cierpienia Smile

sebastian

Martin Eric Ain nie żyje

progmetall

O kurwa, już z takiej półki biorą Shocked

progmetall · Wysłany: Śro 1:32, 06 Mar 2019 Temat postu:

Celtic Frost - Vanity/Nemesis 1990

Warrior eksperymentował już na Into The Pandemonium, którą wielu przyjęło z oburzeniem. Inni zobaczyli w tej płycie nową drogę.Zaczynać album od coveru to dziwne posunięcie, ale do rzeczy. Po nieudanym flircie z heavy/glam metalem na Cold Lake panowie ze Szwajcarii opanowali się i nagrali Vanity/Nemesis - płytę thrashową. Może nie klasycznie, bo jest dziwna, ale co u nich nie jest dziwne. Brzmienie nie powala ciężarem, ale numery są typowe dla Celtic. Cały czas słychać,że poszukują czegoś jak w Wings Of Solitude, który rozpoczyna się od klasycznego Warriorowego uhhh!, ale później jest wokal kobiecy, jakieś takie gotyckie ciągoty. Jest taka rozpacz w głosie Toma,ale i jest thrash w Nemesis riffy to czysta Metallica - Ride The Lightning. Dziwna to płyta i niedoceniana, po Cold Lake wielu miało dosyć Celtic Frost. Teraz można wreszcie ją dostać za normalą cenę (wyszła reedycja rok temu). Nie jest to łatwa płyta i nie dla każdego, nie wali hitami, nie miażdży ciężarem, ale zasługuje na uwagę.

FrutkQ · Wysłany: Śro 18:41, 06 Mar 2019 Temat postu:

Cybernetyczne zimne uderzenie - może i pozbawione wcześniejszej agresji - ale za to w punkt. Jakbyś wcisnął sobie palec w kolano.