Power of Metal

Ivanhoe

Bez zadnych uprzedzen poslucham. Trzeba dac muzykom szanse. Koncert Return Of The Champions byl swietny, Rodgers sie niezle spisal, zobaczymy, co im tutaj wyszlo.

SwordMaster

Wybaczcie, ale albo głuchy jestem, albo co, ale gdybym nie wiedział, że to Queen, to bym tego nie usłyszał. Czasem gitara faktycznie pobrzmi May'owo, ale to też już nie te świdrujące dźwięki, które wryły mi się w czaszkę. Nic, ale to absolutnie nic, nie przypomina o tym, że mamy do czynienia z Queen. Z jednej strony to dobrze, bo muzycy nie usiłują mierzyć się z legendą. A z drugiej strony - to ja nie rozumiem po co pod szyldem Queen? Tym bardziej, że Deacon zrezygnował....

Nie wierzę, że o pojawieniu się płyty decydowały względy finansowe, myzycy z samych praw i tantiem są urządzeni na kilka pokoleń. Względy artystyczne? No to tego jeszcze bardziej nie rozumiem - czemu mieszali do tego nazwę Queen? Najbardziej prawdopodobna wydaje mi się wersja, że to kryzys wieku mocno średniego...... i chcą sobie i innym udowodnić, że jeszcze potrafią.

Muza, produkcja, wykonanie - wszystko na najwyższym poziomie. Jakiego wiele wokół dookoła. Nie wystarczy nagrać dobrze zrobionej płyty, żeby się wyróżnić. Trzeba ją dobrze opakować - a opakowanie z nalepką Queen daje gwarancję najwyższej marketingowej jakości. I dlatego coś mi w tym obrazku nie pasuje... Nie rozumiem pojawienia się tej płyty.

piciu6

a kiedyś Brian mówił , źe bez Fredka to nie ma mowy o tym szyldzie .Chyba ,źe kontrakty , ale tego nie wiem . Podejrzewam marketing

Kirk

A ja sobie znów posłuchałem. Laughing

Meltorm

Corpseone

No i mamy od dawna wyczekiwany album Queen + Paul Rodgers. Zdecydowanie brakuje mi na tej płycie deaconowskiego dudnienia bassu. Szkoda, że John nie wziął w tym udziału. Skoro koniecznie chcieli ruszać nazwę Queen, to powinni się reaktywować wszyscy jego nieumarli jeszcze członkowie, ale stało się inaczej. Tak to mamy 1/2 Queen + Paul Rodgers. A sama płyta jest jak dla mnie trochę nierówna. Z każdym kolejnym przesłuchaniem jakby wchodziła bardziej. Za pierwszym razem nie podobało mi się to w ogóle, choć zawsze życzyłem temu projektowi powodzenia. Brakuje mi tej atmosfery płyt z F.M - jakiegoś śmielszego eksperymentowania, mieszania stylistyk, rozbudowanych kompozycji oraz genialnych hitów, a w tych Queen zawsze brylował.

1. Cosmos Rockin' - dobry, porywający rocker z klaskaniem i świetnym solem Briana Maya oraz drapieżnym wokalem Paula. 8/10
2. Time To Shine - kojarzy mi się z Bad Company, ciekawe dlaczego. Czasami pobrzmiewają też elementy stylu U2. 6/10
3. Still Burnin' - jest już bardziej królewsko. Słychać to wielce charakterystyczne brzmienie gitary. Ciekawostką jest perkusyjna zagrywka Rodgera niemalże skopiowana z We Will Rock You. 7/10
4. Small - Taka sobie delikatna balladka, bardziej mi to pachnie U2 niż Queen. Może to przez kojarzący się z Bono śpiew Paula Rodgersa. Świetna solówka gitarowa, ale czy w przypadku Błajana Maya może być inaczej ? 6/10
5. Warboys - Próbuję sobie wyobrazić ten kawałek z głosem Freddiego, to byłaby ewidentna miazga, ale Paul radzi sobie bardzo dobrze. Kawałek bardzo dobry. 8/10
6. We Believe - znowu balladka, tym razem długa, bo trwająca sześć minut z hakiem. Trochę się to dłuży, ale można wyczuć w tym ducha tego zespołu. 5/10
7. Call Me - chcieli zrobić krótki, nieskomplikowany hiciorek z akustyczną gitarą - zrobili, ale do Crazy Little Thing Called Love jest bardzo daleko. 5/10
8. Voodoo - mamy tutaj bardzo udany bluesowy kawałek. Dialog gitarowo - wokalny z trzymającą rytm perkusją. Bardzo mi się ten utwór podoba. 9/10
9. Some Things That Glitter - kolejny balladowy kawałek z fortepianem na pierwszym planie. 6/10
10. C-lebrity - no wreszcie jest jakiś mocarny, konkretny hard rockowy riff. Uwagę zwraca świetny wokal Paula i niezmiennie ochrypły śpiew Rodgera w refrenie + tekst o słynnych ludziach, którzy są słynni z tego, że są słynni, np. nasza Frytka tudzież Jolanta na lodzie. Utwór znałem już wcześniej i oczekiwałem właśnie, że w tym kierunku poszli na płycie, troszeczkę się przeliczyłem. 9/10
11. Through The Night - kolejna ballada, ale najlepsza na płycie dzięki bluesowo łkającej gitarze, świetnej partii fortepianu oraz melancholijnie śpiewającemu Paulowi. Ta ballada spokojnie może stawać w szranki z balladami z poprzednich płyt. 9/10
12. Say It's Not True - a to niespodzianka. Pierwsze takty tej, kolejnej już na płycie ballady, śpiewa Rodger. Zawsze bardzo lubiłem jego głos. Jak się okazuje wszyscy członkowie zespołu sobie zaśpiewali w tym kawałku. Bardzo dobra ballada, ale nie tak jak jej poprzedniczka. 8/10
13. Surf's Up..School's Out - świetny kawałek. Jest energetycznie, są zmiany tempa, trochę głośniejsza niż w innych utworach gitara bassowa, uspokojenie w środku i masakra w końcówce, po czym w ostatnich sekundach znów jest uspokojenie, w którym słychać szum morza i mewy wprowadzające do Small Reprise. 9/10
14. Krótkie, bo dwuminotowe ukojenie z refrenem Small. 8/10

Tak więc, wyszła dobra płyta. Strona B jest o wiele lepsza od strony A, na której przytrafiają się średnie utwory. Z pewnością warto tej płycie dać szansę.

Kirk

Kirk

Klip:
[link widoczny dla zalogowanych]

Kamilbolt

Nie wiem, jak wielu z was słyszało ten album, ale ja wysiadłem w połowie tego bezpłciowego materiału.

Jako sympatyk tej zasłużonej dla współczesnej muzyki grupy muszę stwierdzić: Queen to już nie jest Queen i już nigdy nie będą grali tak, jak się wszyscy do tego przyzwyczailiśmy Sad

To już nie jest tylko kwestia braku Freddiego i Deacona, który chyba słusznie nie chciał się w ten projekt angażować. Brakuje brzmienia, nawet solówki w niczym nie przypominają tego, z czego Brian May słynął przez lata.
Brakuje iskry i przeboju, dzięki którym muzyka Brytyjczyków była znana, a utwory zapadały w pamięć. Nawet nie mieli własnych pomysłów - więcej tu słyszę U2, a tu i ówdzie nawet country niż starego dobrego Queen, choć wolałbym się mylić Rolling Eyes

Jeśli Mayowi i Taylorowi zabrakło kasy, to mogli się zająć czym innym, ale nie muzyką - na pewno nie jej tworzeniem, bo są już na to za starzy.

Kirk

Kamilbolt

Być może, ale w jednym kawałku słyszałem zapędy w stronę country, tylko już nawet nie pamiętam, w którym Laughing

Zresztą, ja już postawiłem krzyżyk delete na tej płycie.

Kirk

Nie ma Freddie'go, ale on zostawił po sobie płyty, które powinno się wznosić na ołtarze. Jest teraz duet Queen + Rodgers (Paul nie chce być oficjalnym członkiem Queen, co chyba odpiera niektóre zarzuty) i ten zestaw mnie przekonuje. Nie do nazwy, ale do muzyki jaką stworzyli. Duch 'Królowej' unosi się nad tym materiałem, gdzieś nachodzą myśli jak dany kawałek zabrzmiałby z Freddie'm, ale i w tym jest swoisty urok. Panowie mieli chęć nagrać coś nowego i nie będę ich oskarżał o skok na kasę! Mercury zmarł.... 17 lat temu! Grali od lat 70' i nie dziwię się, źe ciąnęło ich by wejść do studia. Chcieli pograć ukochanego rocka i tylko szkoda, że zabrakło oryginalnego basisty. Poza tym Ci kolesie kasy mają w bród, bo przecieź czwórka May, Mercury, Deacon, Taylor, to jedna z legend muzyki rockowej, a ich płyty sprzedają się w milionowych nakładach! Chciałem czegoś, co choć po części zaspokoi mą tesknotę za muzyką tych panów i to dostałem. Na szczęście nie jest to żaden autoplagiat, co parze Queen + Rodgers wyszło tylko na dobre. Otrzymaliśmy fajne, luźne rockowe granie, którego osobiście słucham z niekłamaną przyjemnością.... Jedna z moich ulubionych płyt tego rocku!

Kirk

Widziałem w Saturnie płyty...
Jest także wersja polska, a mnie w oko rzucił się digipack z dodatkowym DVD.
Twarda okładka, gruba książeczka i dvd bardzo mnie zachęcają. Tylko ta cena.. 72zł. Confused

Maggus