Power of Metal

Meltorm

Dla mnie to dobre płyty ale za mało w tym Bathory. Słychać tam jakieś inspiracje innymi patataj metalami. Na poprzednich był bardziej szczery, to była jego muzyka, jego styl. To na nim się wzorowali a tutaj trochę się odwróciło. Melodie np. tutaj są dość takie... melodyjkowate, momentami wrażenie, że jakiś Running Wild leci. Ale dobra rzecz i tak.

Last Axeman

Jak dla mnie zawartości Bathory w Bathory tam nie brakuje, co nie zmienia faktu, że do najlepszych dzieł brakuje im sporo. Zgadzam się natomiast, że to i tak dobre płyty.

Jan Łomignat

Bo generalnie to chyba najbardziej heavy metalowe płyty Batorzaka Wink

moonfire

Oenologist

Oenologist

Bathory - Requiem

Najmniej chyba o tej i o następnej płycie Bathory napisano. Powodów do nienawiści/niechęci masa. Powodów do polubienia - niewiele. Czy jednak?

Nie mam pojęcia jak w 1994 wyglądała scena thrash/death. W zasadzie thrash dobrze się raczej nie miał, z tego co widzę...A death?

Ciekaw jestem jak wygląda ten album w kontekście swoich czasów, czy rzeczywiście był krokiem w tył, czy też brnięciem pod prąd?

Meltorm

Dobrze to ująłeś "dobre gówno". Brzmienie chamskie, kompozycje bardzo podobne do siebie, nie wysilił się przy komponowaniu. Po prostu chamska, agresywna napierdalanka. Troche St. Anger momentami mi się kojarzy z tymi dziełkami. Ja jestem jak najbardziej na tak. Jak mam nadmiar energii to dobra rzecz, czyli płyta okolicznościowa Smile

Nie gorsze od RiBa... Wink

Raf

To Requiem Quorthona dla chamskiego, brudnego, obskurnego thrashu i zarazem płyta, która wyprzedziła falę tzw. retro-thrashu. Dla fanów black thrashu pozycja obowiązkowa. Dla reszty.. a kogo w tym przypadku obchodzi ta reszta Wink

.

666/10

Oenologist

Meltorm

A co sam autor o tym mówił? Dlaczego tak?

Oenologist

Sebol

Najlepszy Bathory jak dla mnie.

Neckbreaker

A myślałem, że będę tutaj jedynym, który lubi ten album Wink

sebastian

ostatnio dużo słucham, to odświeżę:

debiut lubię bardzo.
"the return" i "under the sign of the black mark" nie lubię.
"blood fire death" lubię bardzo.
"hammerheart" jest co prawda rip-offem "sign of the hammer" manowar, ale leży mi bardziej niż płyta (całkiem niezła) amerykanów.
"twilight of the god" to chyba pierwsza płyta metalowa jaką kupiłem na cd. bardzo lubię.
"requiem" nie znam.
"octagon" o dziwo mi się kiedyś tam podobał.
"blood on ice" czad.
"destroyer" nie znam.
"nordlan i" jest bardzo spoko, a "nordland ii" mniej.

mrSin

Under jest przezajebiście genialny na dodatek z wiekiem zyskuje. Natomiast Requiem zawsze mi się podobał, brzydki, obskurny i zero kompromisów.
Nordland... O matko, nie jestem w stanie słuchać. Podobnie mam z krwią łyżwiarza na lodzie, nudą wieje i to srogo.