Power of Metal

Last Axeman

Formacja byłego wiosłowego thrash'owych: Vio-Lence i Forbidden Evil - Rob'a Flynn'a. W swoim nowoutworzonym zespole Mr. Flynn postanowił odejść od grania klasycznego thrashu, nie zrywając przy tym jednak wszystkich kontaktów z takim graniem. Wyszedł mu z tego nowoczesny thrash, a pierwsza płyta pt. "Burn My Eyes" narobiła niezłego szumu w światku metalowym. Do dziś jest to jeden z najlepszych albumów zawierających nowocześnie potraktowany thrash. Chociażby z tego względu grupie należy się osobny temat. A przecież w swoim dorobku ma więcej świetnej muzy. Drugi materiał - "The More Things Change..." tylko nieznacznie odstaje wg mnie od znakomitego debiutu. Potem Flynn i spółka postanowili ubrać się w dresiki, porobić kosmiczne fryzurki i pograć wręcz nu-metalowo. Nie powiem..."The Burning Red" w czasach gdy się ukazał bardzo mi się podobał, ale wtedy poznawałem i krystalizowałem dopiero swój gust, dlatego w moim w odtwarzaczu często lądowały albumy Korn, Deftones, Coal Chamber czy nie raz nawet Limp Bizkit. "The Burning Red" wpisywał się w tę modę. Dzisiaj już właściwie w ogóle do niego nie wracam choć zawiera kilka naprawdę udanych wałków. Z "Supercharger" sytuacja prezentuje się podobnie, z tym że nieco mniej już tam "dresiarskich" klimatów Wink

Dopiero w 2003 roku przy okazji wydania "Through the Ashes of Empires" wrócili na właściwe tory nagrywając potężny, zróżnicowany i znów modern thrash'owy krążek, który w moim prywatnym podsumowaniu tamtego roku wylądował na bardzo wysokim miejscu. Przed jego nagraniem do zespołu dołączył stary znajomy Rob'a z czasów gry w Vio-Lence - Phil Demmel. Jego pojawienie się miało za pewne duży wpływ na zmianę muzycznego kursu tym bardziej, że na kolejnym "The Blackening" (2007) panowie poszli jeszcze bardziej w thrash, serwując w kilku utworach wysokiej jakości solówki (rzadko im się to zdarzało na wcześniejszych albumach). Cały materiał zawiera kawał zajebistej muzy, pełnej zmian tempa i rozbudowanych aranżacji. Kopie przy tym niemiłosiernie. Gdyby tylko jeszcze Flynn darował sobie spokojne przyśpiewki to byłaby już pełnia szczęścia Wink

Czekam na nowy album i liczę na kolejną wysokoprocentową dawkę nowoczesnego thrash'u. A może będzie to już thrash tradycyjny? Wink

Zapraszam do dyskusji Twisted Evil

piciu6

jedynka wyrzuciła mnie z kapci , obok krzesła elektrycznego płyta do której najczęściej wracam jak potrzebuję upuścić trochę krwi green

Last Axeman

Do upuszczania krwi jest jak znalazł green

KingOdin

The Blackening chyba najbardziej lubię Smile

progmetall

Nie przepadam za wczesnym Machine Head. Through The Ashes Of Empires i The Blackening znakomite !

firesoul

Przeokrutne nudziarstwo aż do The Blackening, gdzie poziom monotonii lekko spadł

pan_Heathen

No nie wiem, jedynka znacznie lepsza od The Blackening, która jest za ołowiana.

oblak

firesoul

pan_Heathen

Riffy na Burn My Eyes są świetne, kompozycje znacznnie lżejsze (nie mam na myśli strojenia gitar) i z większym polotem. Zresztą opinia, że BMY jest najlepszym Machine Head jest dość powszechna i akurat się z nią zgadzam (ok, nie słyszałem tych środkowych albumów). The Blackening szybko się nudzi, te powolne ołowiane walce strasznie się wloką i przymulają. Szybkie kawałki są bardzo fajne.

mr.metal

Jak dla mnie "Burn My Eyes" płyta dobra ale nic poza tym, 3 następne albumy daremne. "Through the Ashes of Empires" - w końcu coś porządnego, podobnie jak ostatni album "The Blackening".
Generalnie Machine Head to cholerni koniunkturaliści, tak przynajmniej wynika z ich dotychczasowej działalności, poza tym mam do nich szacunek mimo iż To nie do końca moje granie.

Last Axeman

Last Axeman

mr.metal

Akurat moja negatywna opinia na temat "The More Things Change..." jest związana z moim gustem.Mnie ten album wynudził niemiłosiernie w związku z tym trudno jest mi coś pozytywnego o nim napisać Cool

Last Axeman

Nie mów że takie "Ten Ton Hammer", "Blistering" czy "Struck A Nerve" w ogóle Cię nie ruszają...